Nilgün ve Altın Pınar’la önce bahçede oturuyorduk. Hava biraz serinler gibi olunca içeri girdik. Bulunduğumuz yer “dağın başı”, çıt yok. Müzik setinden bir erkek sesi geliyor. Selâhattin Pınar okuyor: “Nereden sevdim o zalim kadını… Zehretti bana hayâtın tadını.” Altın bey “hışımla” kalkıyor. Amcasını “susturuyor.”
– Altın bey, Selâhattin Pınar bu şarkıyı kim için yaptı?
– Kim için olacak, eşi için?.. Afife yengem için… Afife Jale… Hiç mutlu olmadı amcam. Yengemden çok çekti. Nilgün hanım:
– Altın… Sevgili kocam, çok rica ederim. Altın bey:
– Yalan mı? Devamlı içerdi yengem. Ne olacak, alkolik karı. Nilgün hanım:
– Ölmüş, gitmiş. Ölenin arkasından…. Altın bey:
– Neden konuşmayacakmışım? Anayasa yasak mı koyuyor? Afife yengem esrar da içerdi… Amcam çok acı çekti. Yengem onu öyle mutsuz etti ki. Amcam bir gün ne yaptı, söyleyeyim mi?
– Ne yaptı?
– Oturdu, yeni bir şarkı daha yaptı: Beni de alın ne olur, koynunuza hatıralar. Kaynak: sabah.com.tr
