Kurtuluş savaşı yıllarında Mehmetçikler yakmış bu türküyü. Yanık Ömer cesur ve vatanı için canını hiçe sayan bir askerdir. Savaşta yara alması onun için önemli değildir. Çünkü kanının son damlasına kadar vatanı için savaşan Mehmetçik’tir o. Kurtuluş savaşından gazi olarak köyüne döner. Köy bayram havasındadır. Nişanlısına kavuşur. Gururludur fakat hiçbir zaman yaptığı kahramanlıkla övünmez zira kendine göreve sadece vatanı için görevini yapmıştır.
Atatürk, Safiye Ayla‘nın her konserinden sonra onu tebrik eder ve sohbet edermiş. Ve yine günlerden bir gün, Florya’daki köşkünde Atatürk’ün huzurunda müthiş bir konser vermişti. O coşku içinde “Yanık Ömer” şarkısını öyle bir okumuştu ki, adeta mest olmuştu Atatürk. Bir daha, bir daha söyletmiş aynı şarkıyı.
Sonra da yanına çağırmış, “Beni çok duygulandırdın Safiye. Bu şarkını büyük bir orkestra ile okursan bütün dünyaya dinletebilirsin. Bunu yapmanı istiyorum senden” demiş.
Yanık Ömer bestesinin orkestrasyonunu Muammer Sun’a hazırlatan Safiye Ayla, masrafları da cebinden karşıladı. Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası eşliğinde çok sesli seslendirerek bant kaydını gerçekleştirme saadetini yaşadı.
Ama Safiye Ayla, bugün tek kaydı bulunan bu çalışmayı ne yazık ki plak olarak bastıramadığı gibi, radyo ve televizyonlarda dahi okuyarak halka sunamadı. O günden sonra Kurtuluş Savaşı’nın kahramanları için yapılan bu besteyi Atatürk, Safiye Ayla’dan her zaman ister olmuş.
Kahraman Yanık Ömer’i ve Mehmetçiklerimizi rahmetle anıyoruz. Kaynak: Suat Yener
