“Allah” lafzına (Ağızdan çıkan söz, kelime) denir. Tekke mûsikîsi‘nde, “Kelime-i Tevhîd (lâ ilâhe illallah)’dan sonra, her tarikatın kendine özgü üslûbu ile, oturarak veya ayakta, “Allah Allah” diye zikretmeleri” hakkında kullanılan bir tabirdir. Burada bahis konusu olan İsm-i Celâl, makam ve mûsikî eşliğinde okunan Allah lafzı olduğundan, mûsikî eşliğinde söylenmeyen İsm-i Celâl, dinî mûsikî formları arasında zikredilmez.
Mevlevî ve Bektaşî tarikatı dışındaki tarikatlarda, İsm-i Celâl zikrinde kullanılan makam ve tarz ne ise, dervişler de bu üslûpta zikir yaparlar. Bu esnada, zâkirler de tempoya uygun olarak İlâhîler okurlar ve zikri coştururlar.
Dr. Yavuz Demirtaş – Kaynak: ktp.isam.org.tr