Eserin künyesi
Beste: Kemâl Niyâzi Seyhun
Güfte: Yahyâ Kemâl Beyatlı
Makam: Rast makâmı
Usûl: Sofyan usûlü
Form: Şarkı formu (Fantezi şarkı)
Sözleri
Gece Leylâ’yı ayın on dördü
Koyda tenha yıkanırken gördü
Kız vücudun ne güzel böyle açık
Kız yakından göreyim sahile çık
Baktı etrafına ürkek, ürkek
Dedi tenhada bu ses nolsa gerek
Kız vücudun sarı güller gibi ter
Çık sudan kendini üryan göster
Aranırken ayın olgun sesini,
Soğuk ay öptü beyaz ensesini,
Sardı her uzvunu bir ince sızı;
Bu öpüş gül gibi soldurdu kızı.
Soldu, günden güne sessiz, soldu!
Dediler hep: “Kıza bir hal oldu!”
Ta içindendi gelen hıçkırığı,
Kalbinin vardı derin bir kırığı.
Yattı, bir ses duyuyormuş gibi lal.
Yattı, aylarca devam etti bu hal.
Sindi simasına akşam hüznü,
Böyle yastıkta görenler yüzünü,
Avuturlarken uzun sözlerle,
O susup baktı derin gözlerle,
Evi rüzgar gibi bir sır gezdi,
Herkes endişeli bir şey sezdi.
Bir sabah söyledi son sozlerini,
Yumdu dünyâya ela gözlerini;
Koptu evden acı bir vaveyla,
Odalar inledi: “Leylâ! Leylâ!”
Geldi koy kızları, el bağladılar…
Diz çöküp ağladılar, ağladılar!
Nice günler bu şeametli ölüm,
Oldu çok kimseye bir gizli düğüm;
Nice günler bakarak dalgalar,
Dediler: “Uğradı Leylâ nazara!”
Video yorumları
Notası
