Eserin Künyesi
Bestecisi: Kemâl Niyâzi Seyhun
Güfte şâiri: Yahyâ Kemâl Beyatlı
Makâmı: Rast makâmı
Usûlü: Sofyan usûlü
Formu: Şarkı formu (Fantezi şarkı)
Sözleri
Gece Leylâ’yı ayın on dördü
Koyda tenha yıkanırken gördü
Kız vücudun ne güzel böyle açık
Kız yakından göreyim sâhile çık
Baktı etrafına ürkek ürkek
Dedi tenhada bu ses nolsa gerek?
Kız vücudun sarı güller gibi ter
Çık sudan kendini üryan göster
Aranırken ayın olgun sesini,
Soğuk ay öptü beyaz ensesini,
Sardı her uzvunu bir ince sızı;
Bu öpüş gül gibi soldurdu kızı.
Soldu günden güne sessiz soldu!
Dediler hep: “Kıza bir hâl oldu!”
Tâ içindendi gelen hıçkırığı,
Kalbinin vardı derin bir kırığı.
Yattı bir ses duyuyormuş gibi lâl.
Yattı aylarca devam etti bu hâl.
Sindi simâsına akşam hüznü,
Böyle yastıkta görenler yüzünü,
Avuturlarken uzun sözlerle,
O susup baktı derin gözlerle,
Evi rüzgar gibi bir sır gezdi,
Herkes endişeli bir şey sezdi.
Bir sabah söyledi son sozlerini,
Yumdu dünyâya elâ gözlerini;
Koptu evden acı bir vaveylâ,
Odalar inledi: “Leylâ! Leylâ!”
Geldi köy kızları el bağladılar…
Diz çöküp ağladılar ağladılar!
Nice günler bu şeametli ölüm,
Oldu çok kimseye bir gizli düğüm;
Nice günler bakarak dalgalar,
Dediler: “Uğradı Leylâ nazara!”
Notası
