Türk sanat müziği bestekârlarımızdan Erdoğan Yıldızel; hayâtı, besteleri, sitemde bulunan şarkılarının bütün bilgileri, sözleri, notaları ve video yorumları.
Safiye Ayla‘dan, Zeki Müren‘e kadar, nice ünlü ses sanatçılarının arkasında ud çalan Erdoğan Yıldızel’in, bir şarkısı var ki, tam 47 yıldır çalınıp söyleniyor: Anlatılmaz bin dert ile geçiyor çileli ömrüm.
İstanbul, 1950’li yılların, ikinci yarısını yaşıyordu. Halk arasında, “Menderes istimlakı” olarak bilinen yıkımlar, bütün şiddetiyle sürüyordu. Karaköy’deki Perşembe Pazarı’nın olduğu yerlere, gelmişti sıra. Sokullu Mehmet Paşa Câmii çevresi, Mihrimah Sultan Çeşmesi ve çevresindeki dükkan ve binalar da yıkılacaktı.
Çeşme Meydanı, Osmanlı döneminde olsun, Cumhuriyetin ilk yıllarında olsun, kabadayıları ile tanınmıştı. Herkes evini, dükkanını kurtarmaya çalışıyordu.
Erdoğan Yıldızel, o yıllarda 20’li yaşlarını süren, genç bir udi idi. Konservatuvar mezunuydu, Türk Müziğinin akademik tahsilini yapmış, kültürünü almıştı.
Gençti ama, başta Safiye Ayla olmak üzere, Zeki Müren‘e, Nigar Uluerer’e, Sevim Tuna‘ya, Emel Sayın‘a, kimlere kimlere eşlik etmemişti ki, o günlerden sonra da edeceği gibi.
Dedesi Kâzım ağa ve âilelerine ait, bir koca konak başta olmak üzere, 20 evin yerle bir edildiği o gün, Kâzım ağa, bir kale gibi dikilmişti yıkım ekiplerinin önüne. O an, o orada, Çeşme meydanında değildi.
Ateşler fışkıran gözlerinde, bir başka hayâl perdesi açılıyordu. Tulumbacılar, yâni arkadaşları, yâni onun tulumbacı takımı. Türküler söyleyerek yangına koşuyorlardı:
Beyoğlu’ndan kalktık sandık selâmet
Galata’ya vardık koptu kıyamet
Hurşit reis sandık sana emanet
Sandık sandıklar içinde çok şanımız var
Hazret-i mevlâya yalvarmamız var…
Altı kişiyi yaraladı
Kâzım ağa, atının üzerindeydi hayâlinde. Hayâlindeki o tulumbacılar, o Hurşit reis, gerçekten onun yıllar öncesinin İstanbul’unda, Çeşme meydanında, Beyoğlu’nda, Arap câmiinde arkadaşları idi.
Bir mâzi siliniyordu orada! Kâzım ağa, ‘”Yandım Allaaaaaaaaaah” diye naralandı önce. Birden, elini beline attı. Taaa Bulgar harbinden beri, evinde sakladığı, ucu sivri, iki yanı keskin oluklu saldırmasını, kuşağının içinden sıyırıp, görevlilerin arasına daldı.
Yüzlerce insan, Osmanlı’nın son döneminden kalma, gençliğini cabbarlığını, İstiklal Savaşı’nda, Cumhuriyetin kuruluş yıllarında bırakmış, ihtiyar aslanı izliyordu. Kâzım ağa yakalandığında, ortalıkta, tam altı ağır yaralı vardı. Yıkım günlerce sürdü. Artık Çeşme meydanında ne konak, ne de o oya gibi işlenmiş ahşap evler vardı.
O zamanki hükümet ve belediye, “İstimlak bedellerinizi, ayda 1.000’er liradan ödeyeceğiz” dediler. İki üç ay kadar da verdiler paraları. O sırada belediyeden ve yetkililerden bir haber geldi: Demokrat Parti iktidarı, evlerini konaklarını yıktığı inanlara, enkazları ve boş arâzilerini, (Bestekâr Erdoğan Yıldızeli’nin iddiasına göre) neredeyse 2-3 misli bir fiyatla, geriye satmaya çalışıyordu.
Anılarıyla yaşıyor
Bu arada genç udi Erdoğan Yıldızel, yeni taşındıkları mahallede, çok ama çok güzel bir genç kadına, gönlünü kaptırdı. Karşılıklı aşk yaşıyorlardı. Ama kadın, evliydi ve çocuğu vardı! Evlenmeleri, yuva kurmaları, mümkün değildi. En başta âileler, kıyameti koparırdı. O günkü terbiye ve kültürle bu mümkün değildi.
Kadın da, Yıldızel de çıkmaz sokaktaydılar. Yıldızel, bir gece gazinodan döndükten sonra, pencerenin önünde, gecenin ıssızlığına, mehtapsız, yıldızsız gökyüzüne dalıyor. Aklına dedesi Kâzım Ağa geliyor önce, sonra peş peşe yaşadığı diğer anılar, acılar.
Bu acılara eklenen aşk yarası! ‘Bin dert ile geçiyor ömrüm… Bir vefâsız kederinden, eriyor garip gönlüm… ‘ diye mırıldanıyor. Bir tellere vuruyor, bir nota yazıyor ve 47 yıldan beri ölmeyen o eşsiz şarkı doğuyor, kasvetli gecede…
Bu çok duygulu, çok güzel şarkının, güfte yazarı ve bestekârı Erdoğan Yıldızel’i “Şimdi ne yapıyor, nerede yaşıyor” diye sorarsanız, biz de cevap olarak size, “Hani Osmanlı döneminde Padişahların atlarının otladığı, tımar gördüğü ve eski adı Tatavla, bugünkü ismiyle ise Kurtuluş olan semtte, bir apartmanın zemin katındaki, ufak dairesinde, hâtıralarıyla, gazete ve bir yığın dergide yer almış röportaj ve fotoğraflarıyla, baş başa bir hayât sürüyor” deriz sizlere.
Hazırlayan: Ertuğrul Akçaylı
Kaynak: hurriyet.com.tr
Not: Erdoğan Yıldızel, 21 Ekim 2005 tarihinde vefât etmiştir.