Hilmi Özgen

Şair ve öykü yazarı Hilmi Özgen, 1910 yılında Yunanistan’ın Dimoteko şehrinde dünyâya gelmiş, 1971 yılında İstanbul’da intihar ederek yaşamına son vermiş ve İstanbul’da defnedilmiştir.

Ayşe Hanım ile subay Hamdi Özgen’in oğlu olan Hilmi Özgen, evli ve üç çocuk babasıydı.

İlk ve orta öğrenimini İstanbul’da tamamlayan Hilmi Özgen, 1930 yılında Kastamonu Lisesi’ni bitirdi. 1933’te Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’nden mezun oldu.

Özgen, uzun yıllar Maliye, İktisat ve Ticaret bakanlıklarında müfettiş olarak çalıştıktan sonra, Zirai Donatım Kurumu’nda görev yapmaya başladı.

1951 yılında aynı kurumun Teftiş Kurulu başkanlığına atandı. 1960 yılında Başbakanlık Yüksek Denetleme Kurulu uzmanlığı görevine getirildi. 1960’lı yıllarda Türkiye İşçi Partisi (TİP) saflarında politika yaptı. Hilmi Özgen, Sosyalist Kültür Derneği üyesiydi.

Edebiyat yaşamına şiir ile başlayan Hilmi Özgen’in şiirleri ve ekonomik ve sosyal konular ile yazdığı yazıları döneminin pek çok dergi ve gazetesinde yayımlandı. Şiirlerini hem aruz hem de hece ölçüsünü kullanarak yazdı. Özgen, özellikle aruz ölçüsünü kullanmasındaki ustalığı ile dikkat çekti.

Şiirlerinin yanı sıra birçok öykü de kaleme aldı. Öykü ve şiirlerinin yanı sıra Türk toplumsal ve ekonomik hayâtı ile yaptığı araştırmalar ile de dikkat çekti. Bu konular ile ilgili 1962 yılında Türk Sosyalizminin İlkeleri, 1963 yılında da Türk Sosyalizmi Üzerine Denemeler adlı kitaplarını kaleme aldı. Özgen’in şiirlerinden bazıları İsmail Baha Sürelsan tarafından bestelendi.

Eserleri

Araştırma – Derleme

  • Türk Sosyalizminin İlkeleri (1962)
  • Türk Sosyalizmi Üzerine Denemeler (1963)
  • Tarımda Sosyalizm (1964)
  • Kalkınma ve Sosyalizm (1966)
  • Montaj Sanayii (1969)
  • Ekonomik Sorunlarımız (1969)
  • Kredi Yağması (1969)

Diğer

  • Yollar Boyunca (Hikâyeler Yol Notları ve Düşünceler – 1961)

Şiir

  • Çekmiyor yâr-i yitemkâr hayli demdir nâzımız
  • Gâh mey aradım gâh sevgili gâh san’ata hayran

Şairimiz ile ilgili olarak bu sayfadaki bilgileri paylaşan sayın Bülent Utin‘e teşekkürlerimle. Sâlih Bora

Bir yanıt yazın