Süleyman Nazif’in hayâtı ve Klasik Türk müziği eserlerine güfte olan şairleri ile ilgili eserlerin; bütün bilgileri, sözleri, notası ve video yorumları.
Hayâtı
- 1870 yılında Diyarbakır’da dünyâya gelen Süleyman Nazif, Servet-i Fünun dönemi yazarlarındandır.
- Babası, şair ve tarihçi Said Paşa, annesi bir aşiret liderinin kızı olan Ayşe Hanım’dır.
- Şair Faik Ali Ozansoy‘un ağabeyidir.
- Fransızca ve Arapçayı özel eğitim alarak öğrenmiş, vatan, millet ve özgürlük konularına ilgi duymuştur.
- II. Abdülhamit dönemine karşı çıkarak, Paris’e gitmiş ve sekiz ay kalmıştır. Dönüşünde, vilâyet mektupçusu olarak sürgüne gönderilmiştir.
- Meşveret adlı gazetede yazılar yazmış, II. Meşrutiyet döneminden sonra; Basra, Kastamonu, Trabzon, Musul ve Bağdat valiliklerinde bulunmuştur.
- İstanbul’a dönünce, İstanbul’un işgaline karşı yaptığı konuşmalar ve “Kara Bir Gün” başlıklı makalesi nedeniyle, kurşuna dizilmekten son anda kurtulmuştur.
- Ateşli, sert konuşmaları yüzünden, işgal kuvvetlerince Malta’ya sürülmüş, sürgünden dönünce yeniden gazeteciliğe başlamış ve ölünceye kadar Resmî Gazete’de yazmıştır.
- Gizli Figanlar adlı kitabını, Namık Kemâl‘in etkisinde kalarak yazmıştır.
- Süleyman Nazif, toplumsal ve ulusal davaları savunan düşüncelerini ve duygularını; çarpıcı, vurgulu ve uyumlu bir biçimde açıklamış, şiirlerinden çok, iyi bir düz yazı ustası olarak ünlenmiştir.
Başlıca yapıtları
- Gizli Figanlar (İlk şiirleri, 1906),
- Fırak-ı Irak (1918),
- Düz yazı; Batarya ile Ateş (1917),
- Tarihin Yılan Hikâyesi (1922),
- Çal Çoban Çal (1923),
- Düz yazı ile karışık şiirleri; Malta Geceleri (1924),
- Mehmet Âkif (1924),
- Fuzulî (1926),
- İki Dost (İnceleme – 1926)