Ankara'da Yedim, Tâze, Meyvayı

Eserin künyesi

Yöresi: Orta Anadolu yöresi
Kaynak kişileri: Şemsi Yastıman ve Hacı Taşan
Derleyeni: Ali Canlı
Formu: Uzun hava formu (Bozlak)

Sözleri

Ankara’da yedim, tâze, meyvayı
Boşa çiğnemişim, yalan, dünyâyı
Keskin’den de, sildirmeyin, künyayi

Bağlantı:
Söyleyin anama, anam, ağlasın
Anamdan gayrısı, yalan, ağlasın

Söyleyin anama, anam, ağlasın
Babamın, oğlu var, beni, neylesin

Trene bindim de, tren, salladı
Zalim doktor da, ciğerimi, elledi
Eyi olursun, diye de, köye, yolladı

Söyleyin kardaşa, çalsın, sazımı
Goyupta gidiyom, görpe, kuzumu

Öyküsü

Anakara’nın Keskin ilçesinin Cin Ali köyünde, 1924 yılında Sefer adında bir erkek çocuk dünyâya gelir.

İlkokulu köyünde okuyan Sefer, 15 yaşından sonra ailesinin rençberlik işlerine yardım eder ve yürütür. Güçlüdür, kuvvetlidir Sefer. Köyde herkes tarafından da sevilir. 20 yaşına gelince, Seyfli köyünden Hatice’yi istetir.

Söz kesilir, düğün olur ve evlenirler. Aradan üç ay geçince, Sefer ince hastalık denilen vereme tutulur. Doktorlar bir çare bulamazlar. Ankara’ya götürülür ve 20 Haziran 1944 tarihinde garip Sefer ölür. Ankara’da yedim taze meyvayı türküsü, Sefer için yakılmıştır.