Bozlak, Türk halk müziğinde bir uzun hava türüdür. Kelime anlamı olarak bozulmak, feryad etmek, haykırmak ve bağırmak anlamına gelmektedir. Konusunu; aşiret kavgalarından, kan davalarından, aşk maceralarından alır. Çoğunlukla güney ve orta Anadolu bölgelerinde söylenir. Afşar bozlağı, Urum bozlağı gibi türleri vardır. Kırıkkale ve Kırşehir yöresine özgüdür.
Usulsüz bir sözel bir türdür. Bu türü belirleyen ögelerden ilki, kürdi dizisi içerisinde seslendirme yapılmış olmasıdır. Bunun yanında muhayyer dizisinde bozlaklar görülmesine karşın, bu diziyle yapılan seslendirmelerde, durak ve tiz durakta kalınacağı zaman, üst yeden olacak şekilde Si sesleri ters glisandoyla pestleştirilir. Dolayısıyle yine kürdi makamlarının etkisi oluşur.
Ses genliginde en geniş türdür. Küme ve motif sekilemeleri sıkca yapılmıştır. Seslendirme, genel olarak durak sesinin bir küçük üçlü üzerindeki sesten, veya bu sesin bir oktav tizinden, yani tiz duraktan başlar. Sözel bölmeye başlamadan önce, tek çalgı tarafından yol gösterme adı verilen bir usulsüz açış yapılır. Sözel bölümün seslendirilmesi sırasın da ise, çalgılardan biri dem tutabilir.
Neşet Ertaş‘tan bir bozlak örneği:
