Medet Yâ, Sâhib-el, İmdât

Eserin künyesi

Bestecisi: Bilinmiyor
Güfte şairi: Yunus Emre
Makâmı: Sabâ makâmı
Usûlü: Düyek usûlü
Formu: Kasîde formu

Sözleri

Medet yâ, sâhib-el, imdât

İsmi Sübhân, vîrdin mi, var?
Bahçelerde, yurdun mu, var?
Bencileyin, derdin mi, var?
Garip garip, ötme, bülbül

Bilirem, âşıksın, güle
Gülün derdinden, kim, bile?
Bahçedeki, gonca güle
Dolaşıp, söz atma, bülbül

Bilirem, âşıksın, vîrde
Cünûnun var, gâyet, serde
Şu sînemde, olan, derde
Bir de sen, dert katma, bülbül

A bülbülüm, uslu, musun?
Kafeslerde, besli, misin?
Bencileyin, dertli, misin?
Derdini, ketm etme, bülbül

Pervâz vurup, uçar, mısın?
Deniz deryâ, gezer, misin?
Bencileyin, nâçâr, mısın??
Hâlini, ketm etme, bülbül

Yûnus, vücûdun pâk, derken
Cihânda, mislin yok, derken
Seher vakti, Hâk Hâk, derken
Bizi de, unutma, bülbül

Medet yâ, tabîb-el, ulûm

Kelimelerin Türkçe karşılıkları:

Medet: Zor durumda kalmış bir kişiye ulaştırılan yardım, imdat; yardım çağırma sözü
İmdât: Yardım amacıyla gönderilen kuvvet
Sübhân: Tanrı
Vîrt: Gül
Bencileyin: Bana benzer, benim gibi
Cünûn: Delilik, cinnet
Serde var: Sözü edilen kimsedeki bir niteliği biraz alay ederek anlatır
Gâyet: Çok, pek çok, son derece
Sîne: Gönül, yürek, kalp, göğüs
Ketm etmek: Sır tutmak
Pervâz: Kanat açma, uçma, uçuş
Deryâ: Deniz
Nâçâr: Çaresi olmayan, umarsız, çaresiz
Pâk: Temiz; kusursuz, günâhsız; mübarek, mukaddes, aziz; saf, katışıksız, halis
Cihân: Dünyâ, evren; herkes
Misil: Bir şeyin benzeri, eşi
Seher: Sabahın güneş doğmadan önceki zamanı
Hâk: Allah’ın adlarından biri
Tabîp: Doktor, hekim
Ulûm: İlimler, bilimler