Enis Behiç Koryürek’in hayâtı ve Klâsik Türk müziği eserlerine güfte olan şiirleri ile ilgili eserlerin; bütün bilgileri, sözleri, notası ve video yorumları.
Hayâtı
Enis Behiç Koryürek, Askerî doktor İsmail Behiç Bey’in oğlu olarak, 11 Mart 1891 tarihinde, İstanbul’da dünyâya geldi.
18 Ekim 1949 tarihinde, Ankara’da vefât etti ve kabri de, Asri Mezarlık’tadır.
Enis Behiç Koryürek, Hecenin Beş Şâiri’nden biridir.
İlköğrenimini, özel dersler alarak yaptı. Selânik ve Üsküp idadilerinde ve İstanbul Lisesi’nde, ortaöğrenim gördü. Mülkiye Mektebi’ni, 1913 yılında birincilikle bitirip, Hariciye Bakanlığı, Ticaret İşleri Kâtipliği’ne tâyin oldu.
Bükreş Konsolosluğu Kâtipliği (1915), Budapeşte Konsolos Muavinliği (1916), Edirne Vilâyeti Hukuk Müdürlüğü (1922 – 1925), Ticaret Bakanlığı tercümanlığı (1926), daire başkan yardımcılığı, daire başkanlığı, Çalışma Bakanlığı Müsteşarlığı yaptı.
Enis Behiç Koryürek, 1921 yılında, Türkiye’ye döndükten sonra, Kurtuluş Savaşı’nı destekleyen, “Müdafaa-i Milliye” adlı gizli örgüte katıldı.
Cumhuriyetten sonra, Fransızca ve edebiyat öğretmenliği yaptı. Uzun yıllar, Ticaret, İktisat ve Çalışma bakanlıklarında çalıştı.
1946 seçimlerinde, Demokrat Parti’den milletvekili adayı oldu, seçilemedi.
Yaşamının son dönemini zorluklar içinde geçirdi. İlk şiirlerini aruz vezni ile yazdı.
Adı, Balkan Harbi sırasında, millî temalı ve aruzlu şiirleri ile duyuldu.
Ziya Gökalp ile tanıştıktan sonra, hece vezni ile, sevilen epik manzumeler yazdı. Hecenin beş şâirinden biri oldu. Servet-i Fünun etkisi taşıyan ilk şiirleri, 1912 yılında, “Şehbal” dergisinde yayınlandı.
Daha sonra, Ziyâ Gökalp’in etisiyle, hece veznini benimsedi ve Milli Edibiyat akımına katıldı. Ulusal duyguları ön plana çıkaran ve yiğitlik temalarını, uç noktalara götüren şiiler yazdı.
Bazı şiirlerinde biçim açısından, hece kalıplarını kırma çabası da gösterdi.
1946 yılından sonra, mistik bir şiire yöneldi. Bir mevlevinin ruhuyla bağlantı kurduktan sonra, yarattığını öne sürdüğü, tasavvufi şiirler yazdı.
Şiir kitapları
- Mirâs (1927),
- Vâridât-ı Süleyman (1949),
- Mirâs ve Güneşin Ölümü (1951)