Eserin Künyesi
Bestecisi: Selâhattin Pınar
Güfte şâiri: Mustafa Nâfiz Irmak
Makâmı: Hüzzâm makâmı
Usûlü: Curcuna usûlü
Formu: Şarkı formu
Sözleri
Gecenin mâtemini aşkıma örtüp sarayım
Gittin artık seni ben nerede bulup yalvarayım
Şimdi ben tıpkı şifâsız kanayan bir yarayım
Gittin artık seni ben nerde bulup yalvarayım
Öyküsü
Seneler sonra bir akşam. Amcam ile babam beraberlerken, kapı çalınır.
Gelen, Atatürk‘ün yâveridir.
– Beybabanız….
Başyaver, sözün gerisini getiremez, gözleri yaşarır. Amcam ve babam, babalarının öldüğünü anlarlar. Amcam der ki:
– Yalnız kalmak istiyorum.
Yâver gider. Babam da gitmek isteyince. Amcam, “Hüsamettin!” der,
– Sen kal… Böyle bir gecede, yanımda sadece seni istiyorum.
Sabaha kadar, karşılıklı ağlarlar.
Ve gün ağarırken, işte bu şarkı doğar: “Gecenin mâtemini aşkıma örtüp sarayım, gittin artık seni ben nerde bulup, nasıl ağlayayım?”
Kaynak: arsiv.sabah.com.tr
Notası
Nasıl bir güfte, nasıl bir beste… Birbirinden güzel yorumlarını seçerken, sayısını da abartmışım. 🙂
Bu hüzzam şarkı için değer üstadım…
Her birini ayrı ayrı dinledim, zevkle hem de. Ve yetinmedim. Neşe Karaböcek’ten de eski kayıt olarak dinledim. Bu vesileyle emeğinize, gayretinize sayısız teşekkür ederim…
Saygılarımla…